Tribina u Domu omladine u Beogradu o zbirci prepeva srednjovekovnih mističarki ''Smeh se zaori iz svake cigle'' i ''Zohara'', temeljnog kabalističkog dela
Književnica i teološkinja, autorka prepeva zbirke pesama ''Smeh se zaori iz svake cigle''.
Redaktor na prevodu Sefer Ha’Zohara, autor kabalitičkog glosara i predgovora delu.
Stihove iz zbirke, po izboru autorke dela, s puno pažnje i osećaja recitovala je Romana.
Moderator tribine, urednik tribinskog programa Doma omladine Beograda.
Razgovor o zbirci prepeva srednjovekovnih mističarki koju je priredila Jelena Gavrilović teče kroz poredbeno sagledavanje ekstaze i teoze (devekut) u judeohrišćanskim mističnim tradicijama.
Koliko su glasovi srednjovekovnih svetiteljki, u ekstatičnom raspevavanju i kontemplaciji, značajni, dopadljivi, pa i razumljivi današnjoj generaciji i kako korespondiraju sa drugim mističnim pravcima i religijama, u ovom slučaju, judaizmom i kabalom, pokušaće da odgovore Jelena Gavrilović, priređivačica zbirke, književnica i teološkinja, i Dražen Pekušić, redaktor srpskog prevoda kapitalnog dela jevrejskog misticizma ''Sefer Ha’Zohar'' (''Knjiga Sjaja''; prevoditeljka Jelena Gavrilović, izdavač ''Metafizika'') i vrstan poznavalac judaizma i kabale.
Teme kao što su bogožuđenje, teoza (kavana-devekut, כוונה-דבקות) i ekstaza, „mistični brak” i eshatološka tenzija između Muškog i Ženskog načela, pojavljuju se, u ovoj raspravi, kao žarišne tačke u kojima se ukrštaju putevi dveju tradicija i njihovih alternativnih „puteva srca” i ogranaka, koji koketiraju sa ili se sasvim svesno odvajaju od tzv. mejnstrima i zalaze na tle metafizičkog. Zbirka ''Smeh se zaori iz svake cigle'' nastala je u jeku skorašnje pandemije 2020-2021, gotovo istovremeno sa radom na prevodu dela ''Sefer Ha'Zohar'', po prvi put na srpskom jeziku.
Izjava čuvenog književnika, esejiste, dramaturga, scenariste, dugogodišnjeg urednika Dramskog programa Televizije Beograd, dobitnika NIN-ove nagrade, kao i redovnog profesora dramaturgije na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu Filipa Davida.
Reč je o najavi promocije knjige Zohar na srpskom jeziku, u organizaciji Jevrejske opštine Beograd (JOB), ali i šire diskusije pod nazivom ''Kabala - Jevrejski misticizam, značenje i uticaj'' koja se dogodila 7. maja 2021. godine putem Zoom platforme i koja je tim povodom okupila više od 50 ljudi koji su aktivno mogli da sudeluju u diskusiji.
Hasidizam je iznedrio čitav niz zaslužnih imena učenih pojedinaca i autora koji su samo nastavili ovu duboku duhovnu misiju, šireći njene uticaje do neslućenih daljina, s namerom da ukažu na značaj ljudske potrebe za odnosom prema božanskom i da je ključ uspeha duhovnog rada u srcu (lev, לב) posvećenika, pre negoli u obaveznom učenju i obrazovanju. Ovde, pre svih drugih, treba pomenuti čuvenog Menahema Mendela Šnersena (מנחם מענדל שניאורסאהן), jednog od najvećih rabina XX veka i najuticajnije figure unutar hasidizma. Bio je intelektualno izuzetno nadaren čovek (iluj, עילוי), vrsni poznavalac jevrejskog prava (halaha, הלכה), kabale i ujedno jedan od najznačajnijih lidera Habad organizacije (Hasidut Habad, חסידות חב”ד), najbrojnije grupacije hasidskog ortodoksnog judaizma.
HaBaD je akronim koji dobijamo uzimanjem početnih slova vrhovne trijade sefirot Drveta života: Hohme (mudrosti, חכמה), Bine (razumevanja, בינה) i Da’at (znanja, דעת) kao mistične i skrivene sefire koja direktno upućuje na ideju o skrivenom znanju koje pažljivo mora biti prenošeno s generacije na generaciju. Šnersen je kao sedmi rabin od začetka ovog pravca vere, nakon Drugog svetskog rata i Holokausta (Šoa, השואה) koji su maltene zbrisali Habad s lica zemlje, uspeo da postavi svoju matičnu organizaciju na nikad jače noge i revitalizuje njeno brojno stanje, što je ubrzo dovelo i do najvećih verskih gibanja u novijoj istoriji Jevreja.
Radi se o pesmi napisanoj na jidišu (יידיש) sada već davne 1936. godine od strane Mordehaja Gebirtiga (מרדכי געבירטיג), a u zoru nezamislivih sukoba koji će se ubrzo desiti i, poput šumskog požara, progutati gotovo čitav svet. Tužna priča o kojoj ovo delo govori oslikava globalno stanje društva pred Drugi svetski rat kada antisemitizam, koji te tinjao vekovima, polako počinje da poprima gigantske razmere te i svoj vrhunac… krešendo.
Na žalost, Jevreji su već uveliko bili, sticajem okolnosti, naviknuti naš loš tretman koji su imali u dijaspori još i pre Holokausta (Šoa, השואה). Čak i u prividu prava koja su, de jure, uživali. Otuda je, stilski, ova pesma napisana u stilu odgovora na pogrom koji se desio, na pogrom u Poljskoj i konkretno mestu Pšitiku (Przytyk, פשיטיק), ranije te iste 1936, u mesecu martu.